ببار ای بارون ببار

ببار ای بارون ببار
ببار ای بارون ببار
ببار
ببار براین وجود خسته ام
ببار بر این دل تنگ و کوچکم
ببارشاید حس شوق آن
کمی از این دل تنگی ام را
شست وبا خود برد
شایدحسی تازه ونهفته
در روح وجسمم آشکار گردید
ببارشاید این حس و حال
خسته و بی شوق و شورم را
ربودی و
امیدی تازه و وجودی
سرشار ازشوق واشتیاق را
در من تازه کردی
ببار چون این باران
مرابه سرایی دیگر می برد
در این لحظات احساس
قشنگی وجودم را فرا می گیرد
انگار دراین حس
دیگر حائلی
بین منو خدایم نیست
دروقت بارش باران
بلورهای داغ و شفاف
بی اختیار از سر شوق
گونه هایم را نوازش می کند
همچو قطره های باران
هنگامی که بر برگهای درختان سبز
وگل های رنگین
فرود می آیند
گویی آن ها نیز از سر اشتیاق
به رقص در آمده اند
می روم زیر این بلورهای ریز و درشت
دست هایم را بلند می کنم
به خاطر شکر این قطره ها
واین بهانه ای ست
که دست هایم به دعا گشوده شود
که شاید این خواست
خداوند بی همتاست
که می طلبد مرا این گونه به درگاهش
من نیز با خواهش و تضرع
این دست های خالی ام را
به سویش دراز می کنم
که شاید بیشتر از همیشه صدایم
در گوشش تداعی شود
آرام آرام زیر لب
با او در دلم نجوا می کنم
تا ان شاءالله روزی
بیش از این
مورد لطف و رحمتش قرار گیرم
پس ببار ای بارون
ببار
تا وجودم را غرق در خود کنی