چه زیباست نوشتن...

آری آدمی گاهی اوقات همین دل نوشته هایی که

خودش در تنهایی دست به قلم می شود ، شاید

اشکی نریزد ، بغضش نترکد اما کمی از همه ی این

غم ها و دنیای فانی پیرامون خالی می شود ، شاید

روحی تازه در وجودش جان بگیرد ، آری گاهی هم

دست به قلم شدن در خلوت با خود و یواشکی آدمی

را سبک می کند... گاهی اوقات نوشتن همین خاطرات

خودش  خاطره ای  می شود

وچه زیباست که

می نویسیم و روزی به یادگار می ماند

حتی اگر ما دیگر در این دنیا نباشیم ...